Blog

Kristien aan het woord

Molmento is de verwezenlijking van een droom, voor Kristien werd het zelfs een levensdoel. Dat besef zorgt af en toe voor gedachten die ze met jou wil delen. Maar het kan ook over iets alledaags gaan. Wat haar bezighoudt, lees je hier. 
geschreven door Kristien

Thuiskomen ergens ver weg

Zouden we het eindelijk mogen hopen dat deze rare tijden bijna voorbij zijn? Mijn gut-feeling zegt volop ja. Ik voel het, ik weet het want… onze zakelijke gasten zijn weer terug! En die hebben we de voorbije twee jaar wel heel erg gemist. Waar de toeristen tussen de lockdowns door nog volop genoten van vakantie in eigen land, bleven de professionele verblijvers meestal telewerken. En dus was het in ons Molmento vaak stil, te stil voor een sociaal dier als ik. Maar de voorbije weken zien we ze meer en meer terugkomen en dat tovert big, big smiles op hun en mijn gezicht. Zalig om die connectie weer te voelen.

 
geschreven door Kristien

Liefde in tijden van Corona

2020, het jaar waarin twee C-woorden erin slaagden allesoverheersend te zijn. Nu al acht maanden en het einde is nog niet in zicht. Het weegt, veel meer misschien dan tijdens de volledige lockdown een half jaar geleden. Toen was er nog hoop zoals in ‘ooit komt hier een einde aan’. Meer zelfs, ondanks de crisis genoten mensen er ook van om even uit de ratrace te stappen, terug te plooien in hun bubbel en tijd te maken voor dingen waar in ‘normale tijden’ te weinig tijd voor is. 


geschreven door Kristien

Over rust en stilte en nog zo van die dingen

Zo ongeveer wekelijks horen we het wel eens van onze gasten. ‘Het is hier zo rustig’ of ‘It’s oh so quiet here, so different…’. Niet eens zo verrassend als je weet dat we in een klein dorp wonen, drie kilometer van het centrum en weg van de toch wat drukkere doorgangsroute voor het verkeer. Waarschijnlijk zijn alleen de jaarlijkse kermisdagen eind augustus een welgekomen uitzondering in het gemoedelijke en rustige leventje van de gemiddelde dorpsbewoner.

geschreven door Kristien

Aardbeien en dankbaarheid

Toegegeven, de eerste week van de ‘blijf in uw kot’ periode was een echte rollercoaster voor mij. In tegenstelling tot restaurants en cafés waren B&B’s nog niet verplicht gesloten. Maar natuurlijk regende het annuleringen, was de ontbijtruimte elke dag een beetje meer leeg en hoorde ik vaste zakelijke gasten bij de check-out zeggen ‘hou je gezond en tot… ja, tot wanneer?’.