Blog
Liefde in tijden van Corona
Liefde in tijden van Corona
2020, het jaar waarin twee C-woorden erin slaagden allesoverheersend te zijn. Nu al acht maanden en het einde is nog niet in zicht. Het weegt, veel meer misschien dan tijdens de volledige lockdown een half jaar geleden. Toen was er nog hoop zoals in ‘ooit komt hier een einde aan’. Meer zelfs, ondanks de crisis genoten mensen er ook van om even uit de ratrace te stappen, terug te plooien in hun bubbel en tijd te maken voor dingen waar in ‘normale tijden’ te weinig tijd voor is.
blije mensen
En inderdaad, de lockdown ging voorbij. Met een stralende glimlach, verborgen achter het voortaan gebruikelijke mondmasker, openden we op 8 juni opnieuw de deuren voor onze gasten. Blije mensen, content om terug uit hun kot te mogen en te kunnen genieten van kleine dingen. Geen geklaag over geannuleerde buitenlandse reizen of festivals maar tevreden met wat wel kon, een vakantie in eigen land bijvoorbeeld. Zoals steeds leefde ik mee op het gemoed van onze gasten. Het werd een drukke maar fijne zomer.
Kwaadheid en verdriet
En toch… diep in mij worstelde iets. Ik probeerde het te negeren omdat mijn verstand zei dat het belachelijk was. Want eigenlijk had ik simpelweg een enorme behoefte om de mensen die ik ontmoette -tijdens het toeristisch seizoen meestal onze gasten- eens goed vast te pakken zoals dat dan heet. En net nu in deze rare tijden mocht dat niet. Hoe meer tijd er verstreek, hoe erger het werd. En hoe meer ik ertegen vocht. En hoe kwader ik werd. Kwaadheid die ik uitte in meningen over de maatregelen en de reacties daarop. Want dan kon mijn verstand het even overnemen, kon ik meegaan in de oorlogstaal van de strijd tegen het virus en hoefde ik me niet over te geven aan mijn gevoelens. Niet beseffend, of beter gezegd niet toegevend tegenover mezelf, dat boosheid een veel gemakkelijker gevoel is om mee om te gaan dan verdriet.
Kwetsbaarheid
De zomer ging voorbij, de kalender stond op vrijdag 23 oktober 2020. De regering gaf om 9u een persconferentie over bijkomende maatregelen. Uitzonderlijk maakte ik even tijd om dat moment live te volgen vooraleer aan mijn dagelijkse werkzaamheden te beginnen. En toen gebeurde het. Na de inhoudelijke toelichting over de nieuwe maatregelen nam de premier de woorden ‘kwetsbaarheid’ en ‘goed voor elkaar zorgen’ in de mond. Een seconde later stroomden de tranen over mijn wangen. Ik kraakte, beseffende dat ik het misschien nog steeds niet eens was met sommige maatregelen maar dat dit er even niet toe deed. Dat ook ik mijn kwetsbaarheid mocht tonen in een tijd van slapeloze nachten, zorgen en onzekerheid. Dat ik niet alleen een sterke schouder moest zijn maar soms ook een andere schouder mocht zoeken.
Liefde is alles
En met de tranen kwam het zelfmededogen. Met het toegeven aan de kwetsbaarheid kwam ook de liefde terug, dezelfde liefde die er de oorzaak van is dat ik mensen soms eens graag vastpak. En die ik de voorbije maanden genegeerd heb omdat het zogezegd niet mocht van dat kleine venijnige virus. Kwetsbaarheid is jezelf open stellen voor liefde, om te kunnen geven en te kunnen krijgen. Want liefde is alles, het begin en het einde en alles ertussenin. Ook in tijden van Corona.
Oneindig veel kussen
Kristien